Consument en haar partner hebben een hypotheekadviseur benaderd vanwege de wens om een grotere woning aan te kopen om voor hun ernstig gehandicapte zoon te zorgen. De hypothecaire geldlening is verstrekt op basis van het saldo op de bankrekeningen van de gehandicapte zoon, waarop een zogenoemde BEM-clausule van toepassing is en op het persoonsgebonden budget (PGB) dat Consument en haar partner ontvingen voor de gehandicapte zoon. Na het overlijden van de gehandicapte zoon, hadden Consument en haar partner geen recht meer op het PGB en konden zij de maandlasten moeilijk opbrengen. Consument heeft gesteld dat sprake is van overkreditering, nu zij geen eigen middelen ter beschikking heeft en het PGB onzeker was.

Een consument heeft naast een hypothecaire geldlening een lening afgesloten bij zijn ouders. De lening bij de bank en de lening van de ouders samen is hoger dan de toenmalige NHG toets toestond.

De rechtbank Amsterdam heeft een geldverstrekker in het ongelijk gesteld ten aanzien van zorgplicht en een verjaringstermijn. Bij de vaststelling van de schade heeft de geldverstrekker een 'meevaller'.

Een geldverstrekker mag niet zonder meer vertrouwen op inkomensgegevens van de consument, maar moet de inkomensgegevens op juistheid en betrouwbaarheid controleren. Een geldverstrekker liet dit na en schoot daarmee tekort in haar zorgplicht om te waken voor overkreditering.

In een uitspraak van de Rechtbank Amsterdam wordt een (voormalig) huiseigenaar in het ongelijk gesteld. In dit geval mocht de kredietverstrekker afgaan op door klant verstrekte schriftelijke informatie die telefonisch is geverifieerd. Op basis van de toenmalige inkomens- en vermogenstoets is geen sprake van overkreditering.